Art of Grief
De Stille Stoel
Voor de Walk of Grief maakte beeldend kunstenaar Marc van Vliet deze ‘stille stoel’, die je onderweg tegenkomt. Over het idee achter de stoel zegt Marc: “Even niet voortgaan. Onderweg op deze route, een gebaar, gegeven door deze route. Een alledaags stoeltje – een gevonden voorwerp – dat op kan gaan in de natuur.”
De Streken
De Streken is een houten getijdenobject van beeldend kunstenaar Marc van Vliet dat is te bereiken via een 150 meter lange loopbrug. Deze installatie op het wad beweegt synchroon met het getij, op het ritme van de maan. Bij eb is het een serene plek waarbij je blik naar buiten is gericht. Bij vloed trekt het opkomend water in het midden de aandacht en is je blik naar binnen gericht. De Streken staat jaarlijks van juni tot september op het wad. Na september 2026 keert de installatie waarschijnlijk niet meer terug.
Doorgeven
Bij het kooihuisje staat een tafel, gemaakt door eilander Miro Gross. De tafellaatjes bevatten kaarten met woorden die pelgrims aan elkaar doorgeven. Het blad van de tafel heeft een scheur, verbonden door houten nagels. Miro maakte de tafel van een oude iep die in de Europalaan op West-Terschelling stond. Op warme zomerdagen zorgde de iep voor schaduw, op zijn takken mochten vogels rusten en bracht hij kleur en leven in de straat. Maar net zoals alles wat leeft kwam ook aan zijn tijd een einde. Toch gaat zijn verhaal door, toen Islandwoods zijn hout droogde en kunstenaar Miro er een tafel van maakte.
I'm not afraid of love
Piets Althuis maakte dit bronzen beeld op basis van een schilderij van Mees Berkhuysen over liefde. Vlak voor zijn dood werd Mees in een documentaire gevraagd om de liefde te schilderen. Hij maakte een tekening van twee aan elkaar verbonden figuren. "I'm not afraid of love", zei Mees in de documentaire en dat leek ons een mooie titel voor dit beeld. Piets plaatste de twee figuren op oervormen die elkaar raken, als twee levens die elkaar ontmoeten, hun eigen weg gaan, maar ongezien weten dat ze bij elkaar horen.
Vergaan
Wat kunnen we leren van het bos in tijden van rouw? Met Vergaan, een installatie van Elmo Vermijs, staat compost uit het eilander bos centraal. Tijdens Oerol 2025 werden bezoekers uitgenodigd om met deze compost een rituele handeling uit te voeren gericht op rouw, reflectie en verbinding met de natuurlijke kringloop van het bos. Na het festival is de extra laag compost achtergebleven op de plek van de installatie, met de verwachting dat deze als voedingsbodem zal dienen voor nieuw leven. Vergaan is onderdeel van meerjarig project StagingWood waarin nieuwe verhoudingen tussen mens en bos worden verkend (Foto Francoise Bochelowski).
Zeeliedenmomument
Al jaren staat er bij West-Terschelling een bronzen vrouw op de kade, uitkijkend naar alle eilanders die op zee zijn gebleven en nooit meer thuis zijn gekomen. Ze stuurt je blik richting zee om met haar mee te turen in de verte. Beeldhouwer Gosse Dam maakte het beeld ter nagedachtenis aan de ongeveer duizend omgekomen Terschellinger zeelieden. Je kunt haar diepe verlangen naar hereniging voelen - en met haar alle mensen die hier reikhalzend op de kade hebben gestaan.
