De kijk op mijn verdriet heeft een nieuwe wending......

Angele Schrauwen

Angele Schrauwen verloor onlangs haar moeder en liep samen met haar nichtje Marieke de Walk of Grief. Ze deelde dit prachtige filmpje met ons via Instagram (klik hier), met daarin een aquarel van de Brandaris en foto's van hun belevenissen onderweg.  (Muziek: Luuk van Beers)

Wat als het verlies je zo naar je strot grijpt. Je keel dichtknijpt, je de adem beneemt en je even niet weet hoe nu verder? Dan loop je met je liefste nichtje (die past in het familieplaatje als je kleine zusje) de Walk of Grief.

16 februari 2025 nam mijn moeder de meest moedige stap in haar leven om haar eigen leven te beëindigen. Ze kwam nooit meer thuis.

De afgelopen 5 dagen liepen Marieke en ik samen de Walk of Grief op het eiland Terschelling. Minstens 75 km ploegen door duinen, bossen, weilanden en over het strand. Een pad gemarkeerd met inzichten en momenten van reflectie. Deze staan allemaal in het boek welke je meekrijgt. Dit boek is inmiddels van kop tot staart gelezen, beduimeld, besmeurd en besnikt. Je kunt niet anders dan stil zijn in deze overweldigende natuur. Je ademt de natuur in en snikt je tranen uit. De lucht is er zuiver en puur. De sterrenhemel straalt je in de nacht toe. Je komt er niemand tegen. Je wordt echter wel omringt door geuren, geluiden en tal van dieren die zo dichtbij je komen alsof ze liefde willen delen. Een paar medepelgrims kruisen je pad met wie je je verlies deelt en van wie je leert. Onderweg komen we dichtregels tegen. Iedere keer krassen we met potlood een dichtregel tevoorschijn. 

(…)

Overal om ons heen is water. Water waar ik op een andere manier naar kijk voor de rest van mijn leven. Over het water kijk ik uit naar mijn krachtige, prachtige "mama", en voor Marieke "tante" Jeanne die nooit meer terugkomt. De pijn is niet over maar de kijk op mijn verdriet heeft een nieuwe wending......