Gijs-tijd

Jelle Kuiper

Onlangs kwamen we Jelle op etappe 3 tegen. Een bijzondere ontmoeting. Niet lang daarna stuurde hij ons een berichtje over hoe zijn tocht was verlopen - volledig offline en in het teken van zijn rouw om het verlies van zijn zoontje Gijs. Samen met zijn vriend Mark ervoer hij in slechts enkele dagen de wisselende seizoenen, de gastvrijheid van Terschelling en de betekenisvolle momenten onderweg. 

Lieve Arjan en Anemoon,

Afgelopen week heb ik jullie bijzondere pelgrimstocht gelopen. Helemaal “offline” en alleen maar tijd en aandacht om stil te staan bij de rouw om het verlies van mijn zoontje Gijs (3). Ik heb de tocht met mijn goede vriend Mark gelopen. We waren eigenlijk te kort op het eiland. Kwamen woensdagavond aan en moesten zondagmiddag weer terug. Toch hebben we in de korte tijd drie seizoenen ervaren.
De eerste en de laatste dag leek het lente waarbij de jas even uit kon. De tweede dag de hele dag door stromende herfstachtige regen en de derde dag door de ijzige winter met gevoelstemperatuur onder nul. De etappes waren allemaal mooi en zelfs voor iemand zonder goed richtingsgevoel prima te vinden als je de routeomschrijving goed volgt.

Hoogtepunten voor mij waren de ontmoeting en het gesprek met Anemoon midden op etappe 3. Dit terwijl we urenlang rond hebben kunnen lopen zonder ook maar iemand tegen te komen. Ook fijn was het om tijdens etappe 2 bij de Spar in Lies een poncho te kunnen kopen want Mark’s jas bleek toch niet bestand tegen de regen en ook ik was tot de onderbroek doorweekt (nooit gedacht aan een regenbroek). De hele etappe regende het dus de koffie en het warme saucijzenbroodje bij de Spar waren extra lekker. Later op de etappe kwamen we nog een schaftkeet van Staatsbosbeheer tegen. Mooi om te zien dat dat hier open kan blijven staan zonder dat mensen er misbruik van maken. Wij hebben er dankbaar gebruik van gemaakt om even te schuilen en een kop koffie uit onze thermosfles te drinken. Sowieso hebben we Terschelling als erg gastvrij ervaren. We zijn beide niet onbekend met het eiland. De huilkuil was ook een bijzonder moment waarbij als vanzelf de tranen voor Gijs kwamen. En in het Drenkelingenhuisje heb ik nog even droge sokken aan kunnen trekken.

Al met al een zeer waardevolle en mooi bedachte tocht die ik niet snel zal vergeten. Gijs had zijn wandelschoenen al uitgezocht maar mocht alleen in gedachten met ons mee.

Bedankt voor deze Walk of Grief en het ga jullie goed!

Jelle