Landschap
Mildred Theunisz
Mildred liep in augustus de Walk of Grief. Ze schrijft: Het is heel fijn om bezig te zijn met iets heel basaals - van A naar B, op de route letten en zorgen dat je genoeg te eten en drinken hebt - én de teksten die me weer op een andere manier naar mijn rouw laten kijken. Ik hoefde me nergens anders toe te verhouden of mee bezig te zijn.
En verder .... verder zien we wel.'
Landschap
Goed op letten: bij de volgende y-splitsing rechts aan houden
dan een smal pad door de duinen.
Bedoelen ze deze y-splitsing?
Zon, zweet, rugzak, tent.
Mul zand, een steil duin op en af,
bloeiende heide
ik snuif diep de zilte lucht van het wad 's morgens vroeg op
Straks even de route af om wat te drinken op een terras
en de waterflessen bijvullen.
Op de eerste etappe is de dichtregel direct raak:
'Loslaten is niet hetzelfde als achterlaten'
Ik schreeuw hardop door het bos:
dat weet je niet!
Als je loslaat kan het alle kanten op gaan.
Bij een bank die uitkijkt over een meertje
nodigen de samenstellers van de route uit
om plaats te nemen
en te denken aan wat je verloren bent
Vanuit de schaduw kijk ik naar de lege bank.
Ik ga er niet op zitten.
De leegte
Zonder jou
zonder ons
zo in het harde zonlicht
past me op dit moment beter.
Bovendien - praktisch - het is te heet.
Dan op het hoge Koegelwiekduin.
Een blauwe lucht, weidsheid,
duinen en bloeiende heide zo ver als ik kan kijken
Hier zou je het uit kunnen schreeuwen of huilen,
wordt als suggestie gedaan,
de grote duinpan kan het allemaal opvangen.
En ik voel van binnen: het hoeft niet.
Ik hijg van mijn inspanning en geniet van de natuur.
Ik geef nog wel een schreeuw: hier sta ik met m'n rugzak in het moment.
Door een weiland met een kerktoren in de verte roept een verdrietige herinnering op.
En later op een terras een meisje dat wat in haar eten prikt weer een grappige herinnering toen Philip en ik in Frankrijk waren.
De teksten zetten aan tot nadenken
over wat er is bloot komen te liggen in rouw,
wat laat de bodem zien als de golf zich terugtrekt.
Wat is er ont-dekt. Wat durfde je nog niet te zien.
En zo gaat het in de komende dagen.
He, dag haas op het pad
zeehond op het strand
wat een klote mul pad.
Ik wou oud met je worden,
ik mis je
Hoe doe ik dat? Door leven.
Wat vind ik moeilijk en hoe sta ik mezelf dát toe.
Met de begrenzing van het eiland
de structuur van de dagetappes
uitnodigende overdenkingen
de veiligheid van mijn eigen tentje
gedragen door duinen, bos, wad en zee
loop ik door mijn rouwlandschap.