Niels van Dalsum
Niels liep eind juli over het rouwpad en voelde door de stilte een stukje oorsprong van het leven.
Gisteren, 24 juli, heb ik de 3de etappe van de Walk of Grief gelopen. Een route van 19 km door een gebied dat overdag, op het geschreeuw van de meeuwen na, soms momenten laat horen van complete stilte. Je hoort alleen je eigen voetstappen en het ritselen van het gras onder je voeten. Wetend dat je daar ook in het Dark Sky Park bent, krijg je het gevoel dat je helemaal terug bent bij de oorsprong van het leven. Tijdens het tweede deel over het strand, na een heerlijk rustmoment in het Drenkelingenhuisje, komt er een gevoel van vroegere vakanties aan zee naar boven.
Samen met mijn vader en moeder aan het strand in Zeeland, zestig jaar geleden. Ik blijf staan en steek mijn handen uit. De warmte die ik in mijn handen voel, brengt ze heel dichtbij. Deze wandeling maakt het rond. Ik ben terug bij mezelf.
Dit gedicht is voor mijn lieve papa en mama
Ik adem in, ik adem uit
ik adem jou, doorheen mijn huid
ik koester j’in mijn dromen
Ik was een kind, ik ben jouw kind
dat hier in rust, jouw sporen vindt
ik voel jouw liefde stromen
Het strand, het wad, de zilte zee
omarmt en ademt met me mee
door jou ben ik weer thuisgekomen.