Rouwen om iemand die er nog is

Nico van Til

Bij rouw denken we al snel aan dierbaren die zijn overleden. Maar het rouwpad wordt ook regelmatig gelopen door mensen die rouwen om ander verlies. Levend verlies bijvoorbeeld. Nico schreef ons zijn bijzondere en moedige verhaal.

Bij de Hoorner kooi nemen we plaats achter een prachtig tafeltje. Hier schrijven we een kaart en hier trekken we een kaart. Willekeurig pakken we allebei een envelop. In mijn envelop zit een mooie kaart met het logo van de Walk of Grief en de tekst 'dankbaarheid'. Op de envelop van mijn vrouw staat: 'rouwen om iemand die er nog is'. We kijken elkaar aan.

Drie maanden geleden ging ik naar de huisarts, om een week later te horen dat ik ongeneeslijk ziek ben. Denk in maanden, zei de oncoloog. Ik ben er nog, al weet ik niet voor hoe lang. Wat ik wel weet is dat ik deze prachtige wandeling maak met mijn liefste. Dat lukt nog. Gewoon de ene voet voor de andere zetten. Gisteren en morgen doen pijn, ik loop nu. De wind die mijn haren laat wapperen en mijn hoofd lijkt schoon te waaien. Dan kan ik alleen maar dankbaar zijn dat hier loop en wat het leven mij gegeven heeft.

We lopen naast elkaar op hetzelfde pad. De kinderen haken ook aan. Straks komen we bij een splitsing. Een splitsing zonder richtingaanwijzers. Dat maakt onzeker en stuurloos maar er is geen weg terug. Door de pijn heen. Die splitsing maakt me soms angstig. Afscheid nemen van het liefste wat ik heb.

Dat is loslaten en ik hoop dat ik dat kan.